Page 7 - index
P. 7
[ Του Ιωάννη Πολέμη ]
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας;
Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
“ Ὅλα πατρίδα μας! καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα, κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
καὶ κάτι πού ῾χουμε Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
μὲς τὴν καρδιὰ ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
καὶ λάμπει ἀθώρητο μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;
σὰν ἥλιου ἀχτίνα Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κράζει μέσα μας: καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
Ἐμπρὸς παιδιά! ” καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά! ε
07
