Page 60 - index

(για το παιδί)

[ κείμενα - εικόνες: Έλλη Ιωαννίδου ]
“Τι είδαν

οι νιφάδες του χιονιού”

Κάποτε στην Αθήνα, έμενε ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Η Έλλη λοιπόν, όπως όλα τα κορι-
τσάκια στην ηλικία της, ήταν χαριτωμένη και ζωηρούλα. Αγαπούσε όλα τα ζωάκια μα πιο πολύ το μικρό
σκυλάκι της την Ρόζα. Της άρεσε να διηγείται παραμύθια που σκεφτόταν η ίδια, γι’ αυτό μάζευε πολύ συ-
χνά τους φίλους της, και τους έλεγε τις φανταστικές ιστορίες της. Αυτή τη φορά η Έλλη, θυμήθηκε μια
ιστοριούλα σε ποιητική μορφή, της εκπαιδευτικού Μαριλένας Δωρή

Νύχτωσε όπως πάντα εδώ στη γη! Μες στη μέση καμαρώνει,
και τ’ αστεράκια Δυο χαρούμενες νιφάδες πριγκιπόπουλο σωστό.
εστραφήκαν μονομιάς με φουστάνια κεντητά έλατο γεμάτο μπάλες
ν’ ασημώσουν πέταξαν γοργά να δούνε και στολίδια ένα σωρό!
βουναλάκια παραθύρια φωτεινά. Στην κορφή του λαμπιρίζει
και τα δέντρα της Κόσμος και φωνές και γέλια έν’ αστέρι ζηλευτό
πλαγιάς. τουαλέτες μακριές!... να θυμίζει τ’ Άστρο εκείνο
Κρύο τσουχτερό τριγύρω Στο τραπέζι δες, φαντάζουν της Νυχτιάς τον οδηγό!
κι οι νιφάδες του χιονιού γαλοπούλες γεμιστές!
στροβιλίζονται με χάρη Στο μεγάλο εκεί το τζάκι
στη σκεπή κάθε σπιτιού. Γύρω δυο παιδάκια τρέχουν κούτσουρα τριζοβολούν
Έχει μάγια τούτη η νύχτα κι έχουν μάτια λαμπερά κι όλοι κάθονταν τριγύρω
κι ειν’ γεμάτη προσμονή. στα χεράκια τους κρατάνε συζητούν και τραγουδούν
Τα Χριστούγεννα θα φέρει παιχνιδάκια και γλυκά! Τι χαρά σ’ αυτό το σπίτι

60