Page 62 - index

(για το παιδί)

“Τα κίτρινα βατραχοπέδιλα”

εlli’s stories / οι ιστορίες της Έλλης

Κάποτε στην Αθήνα, έμενε ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Η Έλλη λοιπόν, όπως όλα τα κοριτσάκια στην ηλι-
κία της, ήταν χαριτωμένη και ζωηρούλα. Αγαπούσε όλα τα ζωάκια μα πιο πολύ το μικρό σκυλάκι της την Ρόζα. Της άρε-
σε να λέει παραμύθια που σκεφτόταν η ίδια, γι’ αυτό μάζευε πολύ συχνά τους φίλους της, έπαιζαν με τα παιχνιδάκια τους,
έπιναν ζεστή σοκολάτα με γάλα, και μετά τους διηγούνταν κάποια από τις φανταστικές ιστορίες της. Αυτή τη φορά η Έλλη, σκέ-
φτηκε μια ιστοριούλα, με ένα ντροπαλό βατραχάκι, τον Λάκη Βατραχάκη, που φοβόταν να κολυμπήσει.

ια φορά και έναν καιρό λοιπόν- αλήθεια ή ψέματα, δεν ξέρω- ζούσε ένα διαφορετικό, ένα
αλλιώτικο βατραχάκι. Το όνομά του ήταν Λάκης Βατραχάκης. Είχε ένα μυστικό φοβερό και το
κρατούσε φυλαγμένο για να μη το μάθει κανένας άλλος βάτραχος στη λίμνη. Αυτό το βατραχάκι
λοιπόν – το πιστεύετε;- φοβόταν να μπει στο νερό!!! Τώρα, ήταν που φοβόταν το νερό... ή που τα
πόδια του ήταν κοντά… και αυτό το ίδιο δεν ήξερε τι έφταιγε.
«Αν κρυφτώ πίσω από τις φυλλωσιές και παρακολουθήσω τα άλλα βατραχάκια, ίσως μάθω να
βουτάω όπως και αυτά», σκέφτηκε ο Λάκης Βατραχάκης. Παρακολούθησε λοιπόν με προσοχή τα
άλλα τολμηρά βατραχάκια, μέτρησε τα βήματα που έκαναν, είδε τις κινήσεις των χεριών τους, το
τέντωμα των ποδιών τους... αλλά και πάλι ο φόβος δεν του πέρασε.
«Ίσως να μη μάθω ποτέ να βουτάω» είπε ψιθυριστά να μη τον ακούσει κανείς, πίσω από τις
φυλλωσιές που κρυβόταν. Όμως εκείνη τη στιγμή, είδε κάτι που τον φόβισε ακόμα περισσότερο.
Μια πρόσκληση για τον διαγωνισμό βουτιάς, ήταν πάνω στο νούφαρο του!
Πάνω στην πρόσκληση ήταν γραμμένο το όνομά του. Το έλεγε καθαρά: “Ο κύριος Λάκης Βατραχάκης, προσκαλείται στον
ετήσιο διαγωνισμό βουτιάς, που θα γίνει στην πράσινη λιμνούλα, σε πέντε μέρες”. Έπρεπε να παρεβρεθεί εκεί οπωσδήποτε,

62