Page 60 - index

(για το παιδί)

[ κείμενα - εικόνες: Έλλη Ιωαννίδου ]

Αλκυόνη

Κάποτε στην Αθήνα, έμενε ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Η Έλλη λοιπόν, όπως όλα τα κορι-
τσάκια στην ηλικία της, ήταν χαριτωμένη και ζωηρούλα. Αγαπούσε όλα τα ζωάκια μα πιο πολύ το μικρό
σκυλάκι της την Ρόζα. Της άρεσε να διηγείται παραμύθια που σκεφτόταν η ίδια, γι’ αυτό μάζευε πολύ συ-
χνά τους φίλους της, και τους έλεγε τις φανταστικές ιστορίες της. Αυτή τη φορά η Έλλη, θυμήθηκε μια
ιστοριούλα από την ελληνική μυθολογία. Την Αλκυών, ή Αλκυόνη.

α φορά και έναν καιρό τα πολύ πολύ Και όσο το σκεφτόντουσαν σιγουρεύτηκαν, ότι τε-
πολύ πολύ, παλιά χρόνια, λικά, και αυτοί Θεοί θα έπρεπε να ήσαν.
ο θεός των ανέμων ο Αίολος και η Εναρέτη Μα σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Κήυκας, είχε
παντρεύτηκαν και έκαναν μια πανέμορφη παρασυρθεί τόσο πολύ με αυτή την ιδέα, που θεώρη-
κορούλα που την ονόμασαν Αλκυόνη. σε τον εαυτό του μεν, ισάξιο του Δία, την δε Αλκυό-
Αυτή με την σειρά της, όταν μεγάλωσε νη ισάξια της Ήρας.
και έγινε ποιο όμορφη απ’ ότι ήταν, ερω- Αλλά ούτε και αυτό ήταν αρκετό γι’ αυτούς, γιατί
τεύτηκε και παντρεύτηκε τον Κήυκα. μετά από λίγο καιρό, άρχισαν να φωνάζουν ο ένας
Περνούσαν πολύ καλά μαζί, και όλοι τους καμά- τον άλλο με τα ονόματα Δίας και Ήρα, και έπαψαν
ρωναν που ήσαν τόσο αγαπημένοι και ταιριασμένοι. πια, να χρησιμοποιούν τα πραγματικά δικά τους
Και οι ίδιοι όμως, ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε ονόματά.
άρχισαν να πιστεύουν ότι δεν ήταν κοινοί, συνηθι- Αυτό όμως ήταν κάτι που έδειχνε ασέβεια προς τους
σμένοι άνθρωποι και έτσι σιγά -σιγά, άρχισαν να θε- θεούς του Ολύμπου, που όλοι ξέρουμε πόσο εύκολα
ωρούν, ότι είναι κάτι σαν τους Θεούς… θύμωναν. Ιδιαιτέρως ο Δίας θύμωσε πιο πολύ από

60