Page 7 - index
P. 7
“Μολώχ”
[ Του Κωστή Παλαμά ]
Τῶν Ἑλλήνων
τὴν πατρίδα
βάρβαροι τὴν ἀτιμάζουν!
Ὅπου ἀνθοπετοῦσαν οἱ Ἔρωτες
παραδέρνει ἡ νυχτερίδα.
“ ...κ᾿ εἶναι μιὰ νυχτιὰ Στὴ νυχτιά μας μιὰ πυγολαμπίδα,
ποὺ δὲν τὴ διώχνεις, τῶν ἀρχαίων ἡ μνήμη, ψευτοφέγγει
τοῦ παντοτινοῦ μας κ᾿ εἶναι μιὰ νυχτιὰ
ἥλιου ἀχτίδα! ”
ποὺ δὲν τὴ διώχνεις,
τοῦ παντοτινοῦ μας ἥλιου ἀχτίδα!
Καὶ πατρίδα καὶ ψυχὴ ρουφᾶν
βάρβαροι ἀπὸ βάθη καὶ ἀπὸ ὕψη.
Κι ὅταν, μ᾿ ἕνα τρίσβαθο ὤχ!
τῶν Ἑλλήνων θεέ, ρωτοῦμε σέ:
«Εἶσ᾿ ἐσὺ ὁ ξανθὸς Ἀπόλλωνας;»
Ἀποκρίνεσαι:
-«Εἶμ᾿ ἐγὼ ὁ Μολώχ!» ε
07
