Page 61 - index

Στην κοιλάδα

του Μάστορα

Παππούλη

«Μάστορα Παππούλη» και είχαν βιώσει τις εκπληκτικές του ικανότητες στο «μαστόρεμα» είχαν ταχθεί να
βοηθούν και τους υπόλοιπους που τον χρειάζονταν. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, γιατί η διαδρομή ήταν δύσκο-
λη και μακρινή!
Για ορισμένους φάνταζε ακατόρθωτη… Άσε που δεν μπορούσες εύκολα να βρεις και την κοιλάδα! Γι’ αυτό
κι ο «Μάστορας Παππούλης», μόλις τελείωνε με το όποιο μαστόρεμα, φρόντιζε να βάζει μέσα σε κάθε γερή
πια καρδούλα κι έναν «χάρτη», ώστε να είναι εύκολο να τον ξαναβρούν και οι ίδιοι αλλά και οι υπόλοιποι. Ήταν
πολύ σοφός o «Μάστορας Παππούλης» και πίστευε στην αγάπη, την συμπόνια και την δύναμη των ανθρώπων.
Ήξερε πως καθένας από αυτούς που έφευγε ευτυχισμένος από την κοιλάδα θα μοιραζόταν τον «χάρτη» με
κάποιον άλλον που θα είχε ανάγκη για «μαστόρεμα». Κάπως έτσι πέρναγε ο καιρός και η αλυσίδα μεγάλωνε.
Ο «Μάστορας Παππούλης» δούλευε κι οι ίδιοι οι άνθρωποι από μόνοι τους αποτελούσαν τους βοηθούς του.
Αλλά όσο πέρναγε ο καιρός τόσο μεγάλωνε κι ο αριθμός αυτών που τον αναζητούσαν.. Κι όσο μεγάλωνε ο
αριθμός αυτών που τον αναζητούσαν τόσο και η κοιλάδα φάνταζε πιο μακρινή και πιο δυσεύρετη..
Μια μέρα καταφτάνει στα μέρη του μια ομάδα ανθρώπων. Πρόσωπα ζωντανά, γελαστά, όμορφα, κάποια μά-
λιστα και γνώριμα στον «Μάστορα». Είχαν μαζέψει αρκετές μικρές καρδούλες που χρειάζονταν «επισκευή».
Τον βρήκαν να μαστορεύει ως συνήθως αλλά πρώτη φορά σκυθρωπό. Πάντα ήταν χαμογελαστός και τώρα
σκυθρωπός! Τί να ‘χε γίνει;
- «Μα γιατί Μάστορα Παππούλη είσαι κατσούφης; Τί συμβαίνει;» ευθύς αμέσως ρώτησαν. Έπρεπε να
μάθουν!
- «Ξέρετε, δεν είναι ότι κουράστηκα, ποτέ δεν κουράζομαι! Αλλά καταφτάνουν πολλές-πολλές καρδούλες
πλέον. Φοβάμαι μήπως δεν τις προλάβω όλες κάποια στιγμή..! Χίλιες σχεδόν είναι μόνο από το κοντινότερο
χωριό.. Και ‘γω είμαι ένας…!».
- «Μάστορα Παππούλη χρειάζεσαι κι άλλους βοηθούς, αυτό είναι! Να προσλάβεις κι άλλους βοηθούς!!!»,
είπαν με μια φωνή.
-«Βοηθούς; Να προσλάβω; Μα εγώ δεν έχω τίποτα να προσφέρω στους βοηθούς σαν αντάλλαγμα, παρά
μόνο την αγάπη και τον χάρτη για να με βρίσκουν…».
- «Μα Μάστορα Παππούλη προσφέρεις ευτυχία με το μαστόρεμα σου! Αυτό εσύ το λες τίποτα;» φώναξαν
πάλι όλοι μαζί.
- «Και πώς θα έρθουν οι καινούριοι βοηθοί; Είναι δύσκολο να βρουν την κοιλάδα μόνοι τους. Ως τα τώρα
κάποιος τους έδειχνε το δρόμο κι αν ψάχνανε μόνοι τους υπήρχε κίνδυνος να χαθούν! Κι εγώ είμαι γέρος,
δε με σώνουν τα πόδια μου να τρέξω να τους βρω…».
- «Κάτσε εδώ που κάθεσαι Μάστορα Παππούλη», φώναξαν κι αυτή τη φορά η φωνή ακούστηκε σαν μια
γροθιά.
Η παρέα των ανθρώπων κοιτάχτηκε χαμογελώντας. Σήκωσαν ψηλά τις δικές τους καρδιές και τις έκαναν
μπαλόνια κατακόκκινα. Άρχισαν να τρέχουν δυνατά και γρήγορα αφήνοντας τα μπαλόνια να φύγουν ψηλά!
Σύντομα ο κατάλευκος ουρανός της ολόλευκης κοιλάδας έγινε θάλασσα από κόκκινα μπαλόνια-καρδιές. Μια
θάλασσα που φαινόταν ως τα πέρατα της γης! Και τότε όλοι σχεδόν έτρεξαν να δουν τί συμβαίνει, έτρεξαν
να πιάσουν από ένα μπαλόνι να το πάνε πίσω στη κοιλάδα. «Χάρτης» ήταν πια ο ίδιος ο ουρανός… ε

Πανελλήνιος Σύλλογος Προστασίας Ενημέρωσης & Βοήθειας Καρδιοπαθών Παιδιών
Αιόλου 104, 10564 Αθήνα, 2ος Ορ 215, Τ: 210 3218488 & 210 3253876, F: 2103253876
M: info@kardiapaidiou.gr, W: www.kardiapaidiou.gr, f: www.facebook.com/SyllogosKardiaPaidiou
t: twitter.com/kardiapaidiou

61