Page 31 - EMEIS TEYXOS 11- APRILIOS 2014_Neat

Ο Δράκος και ο Καπιταλισμός “ Έτσι, ο δράκος γίνεται σύμβολο του φιλοχρήματου, ο οποίος συσσωρεύει πλούτη, μόνο και μόνο για τη χαρά της κατοχής τους” που κλέβεις το λιβάνι απ’ τους θεούς και το φαΐ απ’ ταλιστή, ο δράκος του Τόλκιν δεν παράγει πλού- το στόμα σου. Μες στην κατάθλιψη ακούς της λύρας το: απλώς τον αρπάζει από όπου τον βρει. Δεν έχει τον μελωδικό τον ήχο, και το γλυκό το φλάουτο τα τι να τα κάνει τόσα πλούτη: μονάχα τα φυλάει ζη- σωθικά σου γδέρνει. Βογκάς με τις τιμές των αγα- λότυπα, για τον εαυτό του — και ουαί και αλίμο- θών στην αγορά, δεκάρα τη δεκάρα το κομπόδεμα νο σε όποιον αποτολμήσει να κλέψει το απειροε- φουσκώνεις· κι οι ουρανοί μυρίζονται τις άτιμες βρο- λάχιστο κομματάκι τους. Στην απαρχή αυτής της μιές σου και κάνουν εμετό. Μέχρι και της κηδείας εφιαλτικά σύγχρονης μυθοπλασίας, βρίσκεται ο σου τα έξοδα περικόπτεις, μην τυχόν με δαύτη αρχαίος μύθος του Φαίδρου. πλουτίσει το ταμείο του νεκροθάφτη! Στην ουσία της σκέψης του, ο Φαίδρος παραμέ- νει Έλληνας. Οι αρχαίοι προπάτορές μας περιφρο- Στο ποίημα του Φαίδρου, ο δράκος της λαϊκής νούσαν τη συσσώρευση υπερβολικού πλούτου: φαντασίας αποκτάει, για πρώτη φορά, νέα διάστα- την θεωρούσαν ίδιον των αλαζονικών τυράννων, ση, ηθική και κοινωνιολογική. Το τέρας δεν έχει των υβριστών ή των ανόητων — μόνο αυτοί αγα- πού να ξοδέψει το χρυσάφι του: δεν μπορεί να το πούν το χρήμα για το χρήμα. Στα μάτια των σο- χαρεί με κανέναν τρόπο. Απλώς κάθεται πάνω του φών, ο πλούτος έβρισκε σκοπό και δικαίωση μο- και το φυλάει στα έγκατα της γης, στερώντας το νάχα όταν δαπανούνταν για το κοινό καλό, για από όσους θα μπορούσαν να το απολαύσουν πραγ- λαμπρά έργα και δημόσια ωφέλεια. Η αθηναϊκή ματικά ή να το χρησιμοποιήσουν για καλό σκοπό. δημοκρατία, στην ακμή της, έκανε πράξη αυτήν Έτσι, ο δράκος γίνεται σύμβολο του φιλοχρήμα- την αρχή, υποχρεώνοντας τους εύπορους πολί- του, ο οποίος συσσωρεύει πλούτη, μόνο και μόνο τες της να καταξοδεύονται, για να χρηματοδοτούν για τη χαρά της κατοχής τους. τον πολεμικό στόλο, τις θρησκευτικές γιορτές και Ο Σμάουγκ, του Τόλκιν, αποτελεί τη φυσική εξέ- τις πολιτιστικές εκδηλώσεις της πόλης. Την ίδια λιξη τής παραπάνω αλληγορικής σύλληψης. Για κοσμοαντίληψη μοιράζονταν και οι μεγάλοι ευερ- τούτον τον σπουδαίο Βρετανό συγγραφέα, ο οποί- γέτες του πρόσφατου παρελθόντος μας, όσοι βοή- ος απεχθανόταν τη βιομηχανική κοινωνία και τη θησαν το Γένος να ορθοποδήσει σε δύσκολους και- χρηματοοικονομική υποδομή της, ο δράκος με ρούς. Οι άνθρωποι εκείνοι σκέφτονταν ευεργεσίες, τον θησαυρό λειτουργεί, λίγο-πολύ, ως μεταφορά όχι επικερδείς επενδύσεις. Οι κατέχοντες τα πολλά για τον καπιταλιστή κεφαλαιοκράτη: εκείνον που πλούτη έχουν και την υποχρέωση να τα ξοδεύουν συσσωρεύει πλούτο σε πελώριες ποσότητες, πολύ για καλό σκοπό. Όσοι απλώς τα συσσωρεύουν, παραπάνω από όσο θα μπορούσε ο ίδιος να κατανα- για να κοιμούνται πάνω τους, ενδέχεται μια μέρα λώσει ή να μεταχειριστεί, σε όλη τη ζωή του. Αυ- να ξυπνήσουν από τους μικρούς, πεινασμένους δι- τού του είδους το κοινωνικό τέρας, που η προσω- αρρήκτες, οι οποίοι θα έλθουν, σαν άλλοι Μπίλμπο πική περιουσία του θα αρκούσε για να συντηρήσει Μπάγκινς, για να τους τα υφαρπάξουν. Εντέλει, εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους, σε τι διαφέρει τούτο είναι το επιμύθιο της ιστορίας μας: Ασφαλή από τον γκροτέσκο Σμάουγκ, ο οποίος ξαπλώνει είναι μόνο τα χρήματα που δαπανώνται για το κοι- πάνω στον σωρό τα χρυσαφικά του, δίχως να έχει νό καλό. Τα άλλα, δεν αρκούν για να τα προφυλά- άλλη χρήση για αυτά; Σαν τον κερδοσκόπο καπι- ξουν ούτε οι σπηλιές, ούτε οι θυρίδες. ε 31