Page 54 - index

(άποψη)

σε μια συνεχή ροή κίνησης με κάποια σταθερή σει και να βιώσει την μοναδική εμπειρία που προ-
ταχύτητα, από την στιγμή αυτή ο συνειδητός σφέρει η κατάσταση της ύπνωσης.
του νους είναι ελεύθερος. Αυτό συμβαίνει γιατί Λίγα ιστορικά στοιχεία! Η ιστορία της ύπνωσης
η γνώση που απαιτείται για την οδήγηση υπάρ- αρχίζει από την αρχαιότητα. Στην αρχαία Ελλάδα
χει στο υποσυνείδητό του, ενώ ταυτόχρονα ο συ- εφαρμοζόταν στα ασκληπιεία σαν μέσον θεραπεί-
νειδητός νους αφαιρείται, επιτρέποντας στο υπο- ας. Εντοπίζεται, επίσης, στους αρχαίους Αιγύπτι-
συνείδητο να γίνει πιο δραστήριο. Η οδήγηση ους και στους Σαμάνους που και αυτοί τη χρησιμο-
δηλαδή είναι πια μια αυτόματη διαδικασία που ποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς. Αργότερα,
ουσιαστικά ο συνειδητός νους επεμβαίνει μόνο η ύπνωση κάνει την εμφάνισή της στον μεσαίωνα
όταν χρειάζεται (αλλαγή λωρίδας, διόδια κλπ.). γύρω στο 1700 από τον Φραντς Άντον Μέσμερ. Ο
Η ύπνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διά- Αυστριακός γιατρός, αναγνώρισε την αρχαία αυτή
φορους λόγους όπως: α) η αυτοβελτίωση, β) η θε- θεραπεία και την ενσωμάτωσε σε μια θεωρία ζωι-
ραπεία (κλινική ύπνωση), γ) η εξερεύνηση μιας κού μαγνητισμού. Ο Μέσμερ πίστευε ότι ένα «κο-
προηγούμενης ζωής (αναδρομή), δ) η αστρική σμικό υγρό» είχε τη δυνατότητα να αποθηκεύεται
προβολή (μεταφυσική ύπνωση) και ε) η πρόβλε- σε άψυχα αντικείμενα, όπως οι μαγνήτες, και στη
ψη του μέλλοντος ( προδρομή ή μεντιουμίστικη συνέχεια να μεταφέρεται στους ασθενείς για να
ύπνωση). Το πώς, λοιπόν, θα χρησιμοποιηθεί η τους θεραπεύει. Τελικά ο Μέσμερ εγκατέλειψε τη
ύπνωση εξαρτάται από το ίδιο το άτομο, τις ανά- χρήση των μαγνητών. Θεώρησε τον εαυτό του ως
γκες του και τις εσωτερικές του ανησυχίες. μαγνήτη, μέσα από τον οποίο θα μπορούσε να διο-
Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι η ύπνωση, όταν χετευθεί μια ρευστή ζωτική δύναμη και να μετα-
εφαρμόζεται από έμπειρους υπνοθεραπευτές, εί- δοθεί στους άλλους ως θεραπευτική δύναμη. Αυτό
ναι μια απόλυτα ασφαλής μέθοδος χωρίς καμία ο Μέσμερ το ονόμασε «ζωικό μαγνητισμό». Πρέπει
επιβλαβή επίπτωση στον οργανισμό ή στην ψυ- να σημειώσουμε ότι ο Μέσμερ είχε μεγάλο ποσο-
χοσύνθεση του ατόμου που υπνωτίζεται. Ο υπνο- στό επιτυχίας και η θεωρία του έγινε ο πρόδρομος
θεραπευτής δεν μπορεί να επιβάλλει στον υπνω- της υπνωτιστικής υποβολής. Στα μέσα του 19ου
τιζόμενο να κάνει κάτι που θεωρεί απαράδεκτο ή αιώνα ένας κορυφαίος γιατρός στο Λονδίνο ο Τζον
προσβλητικό. Δεν μπορεί, δηλαδή, να «αναγκά- Έλιοτσον (1791- 1868), χρησιμοποίησε την ύπνω-
σει» τον υπνωτιζόμενο να παραβιάσει τις προσω- ση για να ανακουφίζει από τους πόνους και ανέφε-
πικές αξίες του, τα πρότυπα συμπεριφοράς του ρε 1834 χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματο-
ή τα χρηστά ήθη και έθιμά του. Ο υπνωτιζόμε- ποιήθηκαν χωρίς πόνους. Εκτός από τον Μέσμερ
νος εισέρχεται σε κατάσταση ύπνωσης εις γνώ- και τον Έλιοτσον, πολλοί γιατροί της εποχής μέ-
ση του και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εξέλ- χρι τον Φρόυντ, ενδιαφέρθηκαν και χρησιμοποίη-
θει από αυτή. Ο καθένας μας, λοιπόν, χωρίς να σαν την ύπνωση. Με την άνοδο όμως της ψυχανά-
διατρέχει κανέναν κίνδυνο μπορεί να αναζητή- λυσης στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, η ύπνωση

54