Page 31 - index
P. 31
“Τώρα πετώ για της ζωής το “Πανηγυρίστρια λοιπόν,
πανηγύρι, παλεύω από 20 χρονών με τα
Τώρα πετώ για της χαράς μου άτακτα κύτταρά μου,τώρα είμαι 50.
τη γιορτή’ (Γκάτσος) Τι έκανα λοιπόν όλον αυτόν το
Ένα τέτοιο πέταγμα μέσα καιρό; Σπουδές, ιατρεία, γάμους,
μου, το ένιωσα σ ένα παιδί, συνδικαλισμό, εθελοντισμό,
πανηγύρι φτάνουν αυτά; Όχι, αυτά δεν είναι
όπου ντόπιοι και ξένοι, νέοι τίποτα.Η ψυχή μου διαμόρφωσε
και γέροι, την κατοικία της ώστε να
αφήναμε τις ανόητες σκέψεις απλώνεται γύρω της ένα μεγάλο
μας και βγαίναμε απ’ την σφουγγάρι αισθήσεων.
μιζέρια του κορμιού μας, Ρουφάω χρώματα, μυρωδιές, ήχους,
σαν να πετούσαμε έξω από το γεύσεις, επιφάνειες.
κλουβί μας, Καλοπερνά η ψυχή μου μέσα σε
και συναντιόμασταν κάπου αυτό το πανηγύρι.
αλλού, που; δεν ξέρω αλλά Καλοπερνά γιατί γιορτάζει την
ήμασταν όλοι εκεί, ζωή. Πανηγυρίστρια λοιπόν, χωρίς
Μαζί ..” δεύτερη αμφιβολία.
Ελευθερία Μαρτίνη Με αυτά τα μυαλά, αβίαστα,
πλησιάζω σιγά-σιγά στον Θεό.
Θα τον φτάσω άραγε ποτέ;
Θα ‘ναι η Ένωση ένα ατελείωτο
“Μας το είπαν οι πρόγονοι Πανηγύρι όπου το άυλο πια
μας... «βίος ανεόρταστος, ου σφουγγάρι θα είναι ελεύθερο;
βιωτός» τι άλλο να πω;” Μάλλον...”
Κώστας Παπαγεωργίου Μενενέκου Μαρία
31
