Page 55 - index

“ Για να φτάσουμε σε μια ενότητα ανθρώπων, σε ένα Εμείς,
πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει τη διαφορετικότητα και τη

μοναδικότητα του καθένα. Πρώτα διαμορφώνουμε Εγώ και

μετά περνάμε στο Εμείς… ”

[Της Δήμητρας Ζάφειρα

Κλινική Ψυχολόγος]

Το «εμείς» αντιπροσωπεύει στο δικό μου μυαλό μια ομάδα, ένα σύνολο, κοινό στόχο, κοινή κατεύθυν-
ση, συνοχή, ασφάλεια…
Σε μια εποχή που δαιμονοποιείται η επικέντρωση στο Εγώ… θα έλεγα ότι δεν υπάρχει πιο υγιής και σίγουρος
δρόμος προς το Εμείς από τον καλώς εννοούμενο Εγω-ισμό! Για να φτάσουμε σε μια ενότητα ανθρώπων, σε ένα
Εμείς, πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του καθένα. Πρώτα διαμορφώνου-
με Εγώ και μετά περνάμε στο Εμείς… Όταν, δε, έχουμε διαμορφώσει ένα Εγώ απαρτιωμένο, συμπαγές, αυτόνομο
αυτό δεν κινδυνεύει να προσεταιριστεί στο Εμείς από ανασφάλεια, φόβο και ανάγκη επιβίωσης, αλλά από πραγμα-
τική διάθεση συνεργασίας και προσφοράς.
Πρέπει πρώτα να είμαστε διαφορετικοί, να ξεχωρίσουμε…να χωρίσουμε…για να ξαναενωθούμε. Ας γίνουμε λοι-
πόν εγωιστές! Ας ασχοληθούμε με τον εαυτό μας. Ας αναλάβουμε την ευθύνη να γίνουμε το καλύτερο που μπο-
ρούμε, μ’ αυτά που είμαστε.. Με πλήρη αποδοχή γι’ αυτό που πραγματικά κάτι είναι ο καθένας. Ας αγαπήσουμε
τα λάθη που μας έμαθαν, ας συγχωρέσουμε τις αδυναμίες, ας προσπαθήσουμε να τις κάνουμε δύναμη... κι εκεί…
στην απόλυτη συνάντηση με τον εαυτό μας...γεννιέται και η ανάγκη για τον Άλλον, για κοινωνία.
Αυτή είναι η πορεία…Όπως του μωρού!.. Γεννιέται αδύναμο και απόλυτα εξαρτημένο…κατακτά τη διαφορετικό-
τητα και την αυτονομία μέσα από δύσκολες και περίπλοκες ατραπούς…και όταν εκεί γύρω στα 3 αρχίζει και λέει
όχι…διαφοροποιεί και ταυτόχρονα εισαγάγει την ξεχωριστή του ύπαρξη. Στην αρχή το νήπιο παίζει μόνο, δεν υπάρ-
χει κοινωνικό παιχνίδι δεν υπάρχει εμείς. Είναι πολλά νήπια μαζί παίζοντας το καθένα μόνο…πολύ αργότερα έρχε-
ται το εμείς...εκεί που υπάρχουν πολλά εγώ μαζί που παίζουν με κανόνες, εκεί που υπάρχει κοινωνία. ε

55