Page 58 - index

αλοτάξιδο μου λένε. Κα- λές καταφύγιο. Αποκλειστικό προ-
λοτάξιδο. Αυτή είναι η ευχή νόμιο. Τα γειτονικά νησιά άλλα με
Κπου ακούω συχνά με αφορ- ζήλο, άλλα με ζήλια ήθελαν να την
μή αυτό το βιβλίο. Ομολογώ με ξαφ- φθάσουν, να την ξεπεράσουν. Εκό-
νιάζει. Γιατί πίστευα ότι είχα φτά- ντα άκοντα την ακολουθούσαν. Με
σει στην Ιθάκη. Ήταν αγνώριστη. βαριά καρδιά της αναγνώρισαν την
Όχι λέω. Δεν είναι αυτή η Ιθάκη πρωτοκαθεδρία. Ελπίζοντας ότι κά-
του δικού μου προορισμού. Δεν μπο- ποτε θα την φτάσουν. Ελπίζοντας
ρεί αυτή να είναι η δική μου Ιθάκη. ότι κάποτε θα τη χάσει.
Αυτή η Ιθάκη είναι υποταγμένη. Μέσα σε λίγα χρόνια κυβερ-
Χωρίς αξιοπρέπεια. Την λοιδορούν. νήτες, πολίτες και μέτοικοι άλλα-
Περπατώ στην Ιθάκη του γυρισμού ξαν τρόπο ζωής. Έχασαν το μέτρο.
μου και βλέπω τον κόσμο σκυφτό. Αγέλαστο. Κατα- Στη Πολιτεία της Ιθάκης οι πολιτικοί σπαταλού-
πονημένο. Απογοητευμένο. Χάθηκε η χαρά και το γέ- σαν αλόγιστα την πολιτική και τα ταμεία, ενώ οι πο-
λιο στην Ιθάκη, λέω μέσα μου. Οι μνηστήρες την λε- λίτες της έδειχναν να το απολαμβάνουν. Ξαφνικά,
ηλατούν. Κατηφορίζω στο λιμάνι της Ιθάκης. Είναι μια μέρα, ήλθε από το ακριτικό νησί του Αρχιπελά-
γεμάτο νέους. Φεύγουν, λέω μέσα μου. Την εγκατα- γους ένας κυβερνήτης και μας είπε «τα ταμεία είναι
λείπουν. Δεν θα μείνει κανένας νέος στο νησί. Δεν άδεια, δεν έχουμε σιτάρι, δεν έχουμε παραγωγή, δεν
το αντέχω. Τους ζητώ το λόγο. Γυρίζουν αλλού το έχουμε εμπόριο, δεν, δεν...». Πρέπει να δανειστούμε.
κεφάλι τους. Μα και συ είσαι ένας από αυτούς μου Να υποταχθούμε. Δεν ξέρω αν είναι η αρχή του τέ-
απαντούν. Και συ είσαι σαν και εμάς μου λένε και λους η το τέλος μιας αρχής που κράτησε ακριβώς
οι μνηστήρες. Τόσα χρόνια μαζί είμαστε. Το ξέχασες; 35 χρόνια. Η οικογένειά μου, οι γονείς μου, παρά τις
Γιατί τώρα γυρίζεις και κοιτάς αλλού; Τόσα χρόνια μεγάλες δυσκολίες, μου πρόσφεραν τα πάντα. Η
τι έκανες; Δεν έβλεπες γύρω σου τι γινόταν; Βολεμέ- πατρίδα μου με σπούδασε, μου έδωσε υποτροφίες,
νος και συ έκλεινες τα μάτια σου. Άσε που ξέχασες επένδυσε σε μένα, με τίμησε δίνοντάς μου την δυ-
και τα παλιά. Ξέχασες τα οράματα, τους αγώνες, τα νατότητα να την υπηρετήσω. Της οφείλω τα πά-
ιδανικά. Είσαι και συ ένας από μας. ντα. Τι ήθελε από μένα; Περίμενε να σταθώ στα πό-
Αυτό το βιβλίο είναι η δική μου μαρτυρία, η δική δια μου, να σταθώ όρθιος, να την υπηρετώ με πίστη
μου πράξη. Είναι η δική μου αντίδραση. Πάνω απ’ και με αυταπάρνηση. Να μην λοξοδρομώ. Το βιβλίο
όλα όμως είναι μια ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ. αυτό είναι για μένα ταυτόχρονα η επιστροφή αλλά
Το ταξίδι μου σαν διπλωμάτη ταυτίστηκε με τα και το νέο ταξίδι.
καλλίτερα χρόνια της Ιθάκης. Τότε ήταν πάνω. Είναι η βιωματική καταγραφή των νεανικών,
Ψηλά. Με μεγάλη απόσταση από τα γειτονικά νησιά. φοιτητικών, διπλωματικών χρόνων από τη δεκαε-
Ένας καλός κυβερνήτης της είχε φροντίσει να βρί- τία του ‘50 μέχρι σήμερα. Από την πρώτη εργασία
σκουν ασφαλές καταφύγιο τα πλοία της. Το λιμάνι μου στο Γραφείο Πληροφοριών της ΕΟΚ στην οδό
το έλεγαν Ευρώπη. Απ’ όλα τα νησιά του Αρχιπελά- Ζαλοκώστα 4 το 1970, μέχρι την οριστική αποχώρη-
γους, μόνο η Ιθάκη είχε αυτό το προνόμιο. Ναι, ασφα- σή μου, συνταξιούχος πια, από την οδο Ζαλοκώστα

58