Page 68 - index

Κάποτε στην Αθήνα, έμενε ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Η Έλλη λοιπόν, όπως όλα τα κο-
ριτσάκια στην ηλικία της, ήταν χαριτωμένη και ζωηρούλα. Αγαπούσε όλα τα ζωάκια μα πιο πολύ το μι-
κρό σκυλάκι της την Ρόζα. Της άρεσε να διηγείται παραμύθια που σκεφτόταν η ίδια, γι’ αυτό μάζευε
πολύ συχνά τους φίλους της, και τους έλεγε τις φανταστικές ιστορίες της. Αυτή τη φορά η Έλλη, σκέ-
φτηκε μια ιστοριούλα για ένα παράξενο χωριό με πολλά περιστέρια που το έλεγαν Περιστέρα.

ια φορά και έναν καιρό - αλή- μα, κάρφωναν επάνω τους στολίδια ή έγραφαν
θεια ή ψέματα, ήταν ένα χωριό το όνομά τους... Τα έβλεπες παντού, στα χωρά-
που ζούσαν πολλά περιστέρια. φια, στις αυλές, στους κήπους, στα μπαλκόνια,
Οι κάτοικοι τα αγαπούσαν πολύ σε όλο το χωριό! Τα περιστέρια λοιπόν, τα αγα-
και τους έφτιαχναν όμορφα σπι- πούσαν πολύ... Απίστευτο αλλά έκαναν ακόμα
τάκια για να μένουν. Αυτά τα και αυτό: Τα έντυναν με ρουχαλάκια που έφτι-
σπιτάκια τα ονόμασαν περιστε- αχναν ειδικά για αυτά! Κάποιοι έφτιαχναν πλε-
ριώνες... περιστερώνες και κά- κτά ζακετάκια, άλλοι κεντητά, άλλοι υφασμάτι-
ποιοι άλλοι τα είπαν περιστερό- να φορεματάκια... Έκαναν ένα σωρό πράγματα
σπιτα και περιστεροφωλιές. Πολλές φορές δε, ακόμη για τα περιστέρια τους... πως να τα θυ-
αυτά τα μικρά σπιτάκια ήταν πιο όμορφα και μηθώ όλα αυτά τώρα... να πω απλά, πως τα εί-
από τα δικά τους σπίτια! Τα έφτιαχναν με όμορ- χαν σχεδόν σαν παιδιά τους! Όσο δε περνούσαν
φα μικρά ξυλάκια που τα ζωγράφιζαν πολύχρω- τα χρόνια, οι κάτοικοι τα αγαπούσαν όλο και πε-

68