Page 38 - index

(αφιέρωμα)

Η Λατρεία της

Α θ λ η τ ι κ ο ί Α γ ώ ν ε ς σ ε Π α ν η γ ύ ρ ι α
Το πνεύμα του συναγωνισμού και της άμιλλας, βασικό στοιχείο έκφρασης όλων των εκδηλώσεων του
αθλητισμού και του πολιτισμού, εξακολουθεί να υπάρχει στα κλασικά χρόνια του 5ου και 4ου αι. π.Χ., πα-
ρά τις βαθμιαίες αλλαγές στα Παναθήναια. Ακολουθώντας τις εξελίξεις στην κοινωνική και πολιτική ζωή,
οι αγώνες παύουν να είναι μόνον για τους αριστοκράτες και δίδεται η δυνατότητα συμμετοχής στους πε-
ρισσότερους – αν όχι σε όλους τους ελεύθερους πολίτες. Ιδιαίτερα στην Αθήνα, αλλά και τις περισσότερες
πόλεις – κράτη, αθλητισμός και εκπαίδευση αλληλοστηρίζονται και αλληλοπροωθούνται.
Η σχέση των αρχαίων πανελληνίων αγώνων οι οποίοι συνδέονταν απαραιτήτως με κάποιο ιερό και οι
οποίοι αποτελούσαν ευκαιρία επικοινωνίας, λατρείας, οικονομικής συναλλαγής και άθλησης είναι γνω-
στή. Επίσης είναι γνωστό ότι η παρακμή του αρχαίου ελληνικού κόσμου και των ιδεών οι οποίες τον δι-
είπαν και η επικράτηση του χριστιανισμού και των νέων αντιλήψεων περί του κόσμου συνέβαλαν στην
κατάργηση επισήμως των αθλητικών εκδηλώσεων. Ωστόσο οι έννοιες αγών-αγωνίζομαι και άθλος-ον –
αθλούμαι - έπαθλον αλλά και στέφανον- ος, φωτοστέφανον - εξακολουθούν να κυριαρχούν και στο χρι-
στιανικό λεξιλόγιο για να χαρακτηρίσουν τους πνευματικούς αγώνες για
την τελείωση του χριστιανού.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας στην προσπάθειά τους να ενσωματώσουν
στο νέο θρησκευτικό σύστημα στοιχεία από την αρχαία λατρεία, τα οποία
στάθηκε αδύνατο να εξαλειφθούν, δανείστηκαν ορολογία και εικόνες από
τον αρχαίο κόσμο. Έτσι ο καλός χριστιανός “αγωνίζεται τον
καλόν αγώνα”, προκειμένου στο τέλος του δρόμου προς την
αγιότητα να απολαύσει «τον στέφανον» και να ονομασθεί «αθλητής» για
τον Χριστό. Οι άγιοι είναι οι “καλά αθλήσαντες και στε-

φανωθέντες”, ενώ και οι προσερχόμενοι σε «γάμου κοινωνίαν» οι
οποίοι «διεφύλαξαν την παρθενίαν» δικαιούνται το στεφάνι του αθλητή.
Οι έννοια λαμβάνουν έννοια πνευματική και συμβολική, όπως είναι και

38