Page 47 - index

[ του Δημήτρη Τάσση* ]

Η π α ρ α θ ε ρ ι σ τ ι κ ή π ε ρ ί ο δ ο ς , για τον Ηπειρώτη είναι η
περίοδος επιστροφής στο χωριό. Η ώρα που καθιστά έντονη την ανάγκη επανόδου
στις πατρογονικές εστίες, για την αντάμωση των χωριανών στο ίδιο μέρος όπου
για αιώνες και αιώνες οι πρόγονοί τους συμβίωσαν, γλέντησαν, παντρεύτηκαν,
έκλαψαν και μοιρολόγησαν. Και σαν επισφράγιση του ανταμώματος αυτού έρχε-
ται το πανηγύρι να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο για όλους όσους ζουν εκεί αλ-
λά και για όσους έχουν ξενιτευτεί.
Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι το εφαλτήριο. Κάθε πανηγύρι γίνεται προς
τιμήν μιας μεγάλης θρησκευτικής εορτής. Ο ηπειρώτης θα τιμήσει τον Άγιο που
γιορτάζει, θα παρευρεθεί στον Εσπερινό, στη γιορτή ανήμερα, θα προσευχηθεί
για την υγεία όλων και θα παρακαλέσει και του χρόνου την ίδια μέρα όλοι να εί-
ναι παρόντες. Παρόντες στο αντάμωμα που αποτελεί στοιχείο της ιδιαίτερης ταυ-
τότητας και πηγαία ανάγκη σύνδεσης μεταξύ όλων των ηλικιών. Στο «μεσοχώρι»
- στο «κέντρο» ή στην «πλατεία» σήμερα – είναι όλοι ευπρόσδεκτοι να ζήσουν για
άλλη μια χρονιά στιγμές γλεντιού, να γελάσουν, να θυμηθούν, να χορέψουν.
Και όταν όλοι καθίσουν στο τραπέζι – συνήθως ανά οικογένεια – και αρχίσει το
κλαρίνο να παίζει το μοιρολόι, ευθύς η ατμόσφαιρα αλλάζει. H τελετουργία του
γλεντιού αρχίζει. Όλοι θα φέρουν στο μυαλό τους θύμησες από άλλες εποχές, από
παλιά γλέντια, από πρόσωπα αγαπημένα που έχουν φύγει… Η ιστορία ενός τόπου

47